Um fátt ræðir fólk meira en mat enda þurfum við öll að matast til að lifa af og fátt gleður mannsins hjarta meira en virkilega góð máltíð. Í myndbandinu hér að ofan er rætt við matreiðslumeistarann Friðrik V um alþýðumat, bæði íslenskan og útlendan – einkum ítalskan – enda nam Friðrik sín fræði um tíma í því landi. Í innslaginu eldar hann ávaxtagraut sem oft var á borðum íslenskra alþýðuheimila á síðustu öld en þau sem eru komin á besta aldur í dag muna sjálfsagt eftir spónamatnum, súpum og grautum af alls kyns tagi, sem var jafnan á boðstólum fyrir eða eftir aðalréttinn svo það þyrfti ekki jafn mikið af honum enda dýrasta hráefnið jafnan falið í þeim rétti.

Friðrik segir líka sögur af frægasta og vinsælasta alþýðurétti sögunnar, pizzunni, sem alþýðufólk á Ítalíu hefur borðað um aldir enda uppistaðan ódýrt hráefni. Pizzan þótti lengi hálfgerður fátækramatur og varð því ekki fáanleg á matsölustöðum í landinu fyrr en seint á 19. öld en það voru svo ítalskir innflytjendur í New York sem gerðu þennan rétt frægan í byrjun 20. aldar. Yfir sögunum fylgjumst við með Friðriki elda frægustu en um leið vanmetnustu pizzuna, Margherita.

Sjón er sögu ríkari – smellið á myndbandið hér fyrir ofan.